PROGRAMMA
Mystérieuse Mélisande - Creatie geïnspireerd op Misterioso van Theolonious Monk - Stéphane Orlando , Wereldcreatie in opdracht van ARS MUSICA
And now joy came at last - Creatie geïnspireerd op Homecomings van Philip Catherine - Marc Marder (1955), Wereldcreatie in opdracht van ARS MUSICA
MLK - Creatie geïnspireerd op O King van Luciano Berio - Bo Van der Werf , Wereldcreatie in opdracht van ARS MUSICA
A poison tree - Creatie geïnspireerd op de tweede beweging van Sippal, dobbal, nadihegedüvel van György Ligeti - Benjamin Sauzereau , Wereldcreatie in opdracht van ARS MUSICA
Ensemble Musiques Nouvelles
Jean-Paul Dessy (dirigent)
Veronika Harcsa (stem)
Benjamin Sauzereau (gitaar)
Bo Van der Werf (baritonsaxofoonbasklarinet)
Nathan Wouters (contrabas)
Crossing Sphères
1948: De vibrafonist Milt Jackson brengt een album uit met Misterioso van Thelonious Sphere Monk, een ongelooflijk modern stuk.
Tien jaar later speelt Thelonious Sphere Monk dit stuk zelf op het naar dat nummer vernoemde album Misterioso. Het gaat wel om een meer radicale versie met hard bop invloeden.
Volgens de producer van de plaat zinspeelt de titel Misterioso zowel op “mist” als op “mysterie”, twee begrippen die voor het toenmalige publiek de raadselachtige kant van de muziek en het personage van Monk zelf oproepen.
Tijdens dit concert herneemt Stéphane Orlando dit werk en hij brengt er met zijn muzikaal vocabularium een persoonlijke en unieke versie van.
1968: Creatie van O King van Luciano Berio, voor mezzosopraan en vijf instrumenten.
Lucio Berio vertelt ons het volgende over deze prachtige compositie die je kippenvel bezorgt: “Gecomponeerd in 1968 voor mezzosopraan, fluit, klarinet, viool, cello en piano, brengt ‘O King’ een eerbetoon aan de nagedachtenis van Martin Luther King. De tekst bestaat eenvoudigweg uit de vermelding van de naam van de zwarte martelaar. De woorden en hun componenten worden onderworpen aan een muzikale analyse, die op haar beurt integraal deel uitmaakt van de algemene structuur van het stuk. De stem kondigt de verschillende fonetische elementen van de naam aan, die zo geleidelijk wordt gereconstrueerd tot het uiteindelijke “O Martin Luther King”.
Bo Van der Werf laat zich door dit bijzondere werk van de twintigste-eeuwse muziek inspireren om het vervolgens te herinterpreteren en er zijn jazzy-idiomen aan toe te voegen.
1975: Philip Catherine brengt het album Guitars uit, waarop we Homecomings terugvinden, een vocale compositie die hij voor deze gelegenheid op elektrische gitaar speelt, maar die hij twee jaar later samen met Larry Coryell in een akoestische versie uitvoert op het Twin-house album.
De prachtige virtuositeit van Philip Catherine, gecombineerd met zijn gevoeligheid als componist, resulteert in een pure en eenvoudige melodie die in een jazzcontext bijna als pop kan worden omschreven. Eigenlijk nodigt het thema van deze compositie uit tot uitbundigheid daar waar Misterioso voor mysterie zorgt.
Marc Marder herneemt Homecomings op een fijnzinnig inventieve en respectvolle manier.
2000: György Ligeti stelt een cyclus samen in zeven bewegingen: Síppal, dobbal, nádihegedűvel (“Met fluiten, trommels, violen”), een fascinerend werk waarover hij ons vertelt: “Het is een cyclus van zeven Hongaarse melodieën voor lage mezzosopraan en vier percussionisten, waarvan het gevarieerde instrumentarium ook niet-percussie instrumenten als schuiffluiten en chromatische harmonica’s omvat. Zoals zo vaak heb ik ervoor gekozen om gedichten van Sándor Weöres, de grote Hongaarse dichter van de 20e eeuw, op muziek te zetten. Hij was een unieke Hongaarse taalvirtuoos en zijn poëtische thema’s gaan van triviaal, zelfs obsceen, over sarcasme en humor, tot tragedie en wanhoop, en omvatten zelfs kunstmatige legendes en mythen“.
Táncdal (“Dance Song”), de tweede beweging van deze cyclus, wordt hernomen door Benjamin Sauzereau die er door middel van jazzinvloeden, een heel eigen versie van maakt.